Op vakantie naar de Bosrand, of toch niet?

De dag begint goed, het zonnetje komt te voorschijn. We gaan door met inpakken, gisteren heb ik het meeste al gedaan. Bij de Action gisteren nog 2 vouwkratjes gehaald, want aan 1 hebben we nooit genoeg, en dan moet Mart weer naar de Coop voor een doos, ik dacht, gewoon een paar kratjes erbij, dan stapelt het ook makkelijker. Dus dat staat allemaal al klaar, de laatste spulletjes er nog bij, zoals de citruspers en de bus met koffie.

Inmiddels is poes Sheila op de leuning van de bank geklommen, en ligt alles een beetje hautain gade te slaan. “Gaan jullie weer weg? Nou, geniet ervan, ik pas wel op het huis hoor!”

Omdat mijn fiets dit keer ook mee gaat, zijn we wat langer bezig met alles vast zetten, maar om 9.45 rijden we dan toch de straat uit. Nog even langs de Heerlijk voor verse broodjes, en hoppa, de snelweg op. Mart heeft trek, en eet achter elkaar de broodjes op.

Wat rijdt daar nou toch voor ons? Een tram! Ja, dat geloven jullie natuurlijk niet, maar het is echt waar, een speciaal transport. Zeker de tram die dinsdag niet reed! Maar goed, we maken al grapjes van: Hallo Ria, we komen dit keer met de tram! Bij Diemen gaat hij van de weg af, en wij kachelen rustig door, Mart let goed op de snelheid, want 1 prent is wel weer genoeg voor de rest van het jaar!

Om 11.05 staan we op de Bosrand. Is de Linde al klaar? Ja, alleen de buitenboel nog, jullie kunnen alvast naar binnen. Alles gauw uitgepakt, bed op gemaakt, en dan, op de fiets richting Putten.

We rijden met een lekker gangetje door het bos, en wie zien we daar als we Putten binnen rijden? Ria, die vanuit de auto roept, even stoppen, er is wat. Ze kijkt niet vrolijk, en wij maken ons al zorgen over allerlei narigheid thuis.

Maar nee, wat blijkt, we zijn een week te vroeg! Ria draaide nadat wij waren gaan fietsen de nieuwe gastenlijst uit, en daar stonden wij niet op! Paniek natuurlijk, hoe kunnen we ze bereiken, geen mobiele nummers. O wacht, ze gaan altijd in Putten pinda's halen, dus Ria is gauw in de auto gesprongen.

Maar wat nu? Wij hebben gelijk de fiets omgekeerd en zijn met gezwinde spoed terug naar de Bosrand gefietst. Gauw maar het huisje leeghalen, voor de rechtmatige bewoners arriveren.

Bram en Ria zijn er dood mee an, en wij kunnen ook niet schuiven, want volgende week begin ik aan m'n nieuwe baan, kan moeilijk zeggen, ik neem gelijk een week vrij.

Bram komt al snel met een oplossing: hij heeft een stacaravan gekocht, en die mensen zouden per 1-10 de boel opleveren, maar nadat hij heeft uitgelegd wat er aan de hand is, willen ze dat wel een maand eerder doen. Ze komen morgen de hele boel leeghalen, en dan kunnen wij er in.

Dus samen met Ria voor vannacht een hotel geboekt, uiteraard budget, ons ben zunig, maar het bed ziet er goed uit, en verder gaan we toch morgen de hele dag op stap. Vanavond bij de Chinees gegeten, en een rondje door Beekbergen gelopen.

Het hotel staat tussen Hoenderloo en Beekbergen in, dus mooi dichtbij de stoomtreinen en de beurs.

In het gras voor onze kamer hippen konijnen rond, en loopt een poes, je reinste Wildwest!

Wij hebben vandaag in ieder geval het record: snel de Linde leeghalen, op onze naam gezet!

Alles staat achterin onze Toos, op de sudderlapjes na, die staan bij Ria in de koelkast.

Wat zijn het toch een stel schatten die Bram en Ria. Wij zitten fout, en zij lossen het op voor ons!

Ik had een trommel met lekkere koekjes voor ze gebakken, maar ze verdienen er wel 10!

Natuurlijk roept nu iedereen: hoe kan dat nou, je weet toch wanneer je boekt? Ja, dat is ook zo, maar aangezien ik eind januari geboekt heb, en vlak daarna met een burn-out thuis kwam te zitten, denk ik dat daarin het antwoord is te vinden. Ik had de zaken duidelijk toen al niet goed meer op de rit. Nou ja, het gebeurde is gebeurd, alles is toch nog goed gekomen, en zonder avontuur is je vakantie ook maar saai.